دنیای جدید نسل ما؛ دنیای نوشتن با سبک زندگی مجازی

الهه رامشینی / مجله اینترنتی اسرارنامه:

دنیای جدید نسل ما؛ دنیای نوشتن

بی شک در دنیای امروز رسانه های هوشمند و فراگیر و البته منصف بسترهایی برای برای بروز هویت جمعی و موقعیت هایی برای شکل دادن به هویت فردی هستند. باید گفت گسترش روز افزون این رسانه ها و شبکه های مجازی در میان مردم اگرچه رفتاری فردی  محسوب می شود اما تاثیرات اجتماعی، روانی و خانوادگی بسیار دارد تاثیراتی که مانند هر پدیده ی دیگری هم روی مثبت و هم روی منفی دارد و ما متاسفانه تنها انگشت بر معایب آشکار و نهان این پدیده ها گذاشته ایم و از ذکر  محسنات آن واهمه داریم.

این مقدمه را را عنوان کردیم تا به بحث داغ این روزها، مسئلهِ استفاده از شبکه های اجتماعی نقبی بزنیم. شبکه هایی مانند"فیسبوک"،"اینستاگرام"،"توییتر"،"وایبر"،"تلگرام" و ...که برای خیلی ها، مخصوصا نسل جوان جایگزین اغلب سرگرمی های  دیگر شده است. سرگرمی نوین و وسوسه انگیزی که البته درگیر شدن جوانان با آن صدای بزرگترها را در آورده و اعتیاد به شبکه های اجتماعی اتهام جدیدی است که به این نسل نسبت داده می شود.

جدا از اینکه این اتهام تا چه میزان درست یا نادرست است (که معیار آن به نگرش خود ما و طریقه ی استفاده ما از این شبکه ها بستگی دارد)، در این میان همیشه عده ای نیز هستند که تغییر در سبک و وضع زندگی  را سخت می پذیرند و معمولا در برابر وضع جدید مقاومت می کنند.

 این مسئله را می توان در طول تاریخ و همزمان با ظهور و فراگیر شدن ابزارهای ناشناخته و تازه  با قابلیت های فراوان همچون دستگاه چاپ، تلفن، تلویزیون و ...مشاهده کرد. یعنی آن دسته از افرادی که روزگار قبل از این پدیده ها را تجربه کرده اند و زیست اجتماعی و موقعیت فرهنگی و اقتصادی زندگی خود را بر پایه و مناسبات دنیای  قدیم بنا کرده اند در برابر تکنولوژی ، پیشرفت  و تحولات جدید بدبین هستند و از خود مقاومت  نشان می دهند.  این بدگمانی و سوءظن را می توان امروزه و  در اعتقاد برخی از  بزرگترها و نسل قدیم  در رابطه با گرایش جوانان به شبکه هایی اجتماعی به وضوح مشاهده کرد. آنها معتقدند که با پیدایش این محیط ها و شبکه های مجازی روابط انسانی متزلزل شده و رنگ باخته، آدم ها با یکدیگر کاری ندارند و هرکس در خلوت تنهایی خود فرورفته و این فضای جدید و ناشناخته باعث شده محیطی غم انگیز و نگران کننده به وجود بیاید. البته این هراس و نگرانی ممکن است در اولین برخورد با هر پدیده و موقعیت جدیدی  برای هر کسی به وجود آید. به واقع این امکان محتمل است  هنگامی که وارد این گونه دنیاهای نوین می شویم این نگرانی برایمان پیش آید که منتهای چنین دنیایی کجاست؟ آخرِ این تعاملات به کجا ختم خواهد شد؟ کارکرد این شبکه ها چیست؟

البته که این ترس ها و هراس ها مانند بسیاری از ترس های زندگی هایمان ناشی از عدم آگاهی و شناخت است و ما  در بهترین حالت برای رفع و دفع این ترس ها تنها قادر هستیم پا بر روی نیازهای  اجتماعی خود بگذاریم و قید عضویت در این  محیط ها و گروه ها را بزنیم اما مگر می شود تمام مردم را برای همیشه از تعامل با این محیط های جذاب و پرکاربرد منصرف کرد؟

واقعیت این است که باید کمی از این احساس ترس و هراس فاصله بگیریم و از دور به این مسئله دقیق تر و منطقی تر نگاه کنیم. تنها در این موقعیت است که متوجه خواهیم شد همواره در طول تاریخ، علم و تکنولوژی راه خود را پیدا کرده و جالب اینجاست که همیشه نیز توانسته  به تعادل و تعاملی با جهان پیش روی خود برسد.

در رابطه با شبکه های اجتماعی نیز وضع همینگونه است یعنی تا هنگامی که ما با تحذیر و لعن و انکار به این موضوع بنگریم امکان  معقول شدن این پدیده ها را برای خودمان و دیگران سلب کرده ایم و این درست مشکلی است که هم اکنون با آن روبه رو هستیم و بدبینی نسبت به استفاده از شبکه های مجازی در فضاهای آموزشی کشور است که این خود باعث می شود  امکانی برای آموزش فراهم نشود و در پی همین عدم آموزش و عدم آگاهی، ما شاهد شکل گیری برخی از موج های مجازی  غیر معقول در بستر این محیط ها هستیم.

به زعم عمده ی دلسوزان و متخصصان امر،گام ابتدایی برای رسیدن به احساس امنیت و لذت در هنگام استفاده از این محیط ها آموزش است. یعنی اگر آموزش این روابط اجتماعی در بستری مناسب و با نگاهی کاربردی و به روز  و هدفمند برای جوانان دنبال شود و بتوانیم سواد رسانه ای خانواده ها  را افزایش دهیم  یقینا ما توانسته ایم این شبکه ها و فضاهای (به عقیده ی  برخی مرموز و رازآلود) را به محیط هایی کارآمد و مفید برای رد و بدل کردن رای و نظرات، مشارکت های اجتماعی و سیاسی، مبادلات تجاری و ارتباطات فرهنگی تبدیل کنیم که از پس این تعاملات، احساس" بودن اجتماعی"  (البته مفید بودن) و مطرح شدن  ظهور می کند که خوب ما همه این ها را در دنیای واقعی خود نیز با دامنه محدود تر و برد کمتر تجربه می کنیم و دنیاهای مجازی تنها میدانی گسترده تر را برایمان محیا می کنند.

اکنون شایسته است به دور از پیشینه و نگاه سنتی دنیای قدیم به این دنیاهای نوین، شناخت خود را نسبت به این فضاها گسترش دهیم زیرا چه بخواهیم و چه نخواهیم و در مقابلش مقاومت کنیم، ما انسانها موجوداتی اجتماعی هستیم و بنابراین  نیاز به این  داریم که با یکدیگر تعامل داشته و از نتایج این تعامل لذت ببریم و باید گفت که شبکه های اجتماعی دقیقا برای رفع این نیاز شکل گرفته اند و در خدمت به همین موضوع می باشند.

 این شبکه ها موقعیت و فضاهایی  برای رفع نیازهای اجتماعی و تعامل گسترده با دیگران و لذت به اشتراک گذاشتن و ثبت لحظات و آراء را در اختیار ما می گذارند. امکاناتی که پدران ما در طول عمرشان یک صدم این موقعیت ها را هم در اختیار نداشتند و به گمانم " انتشار" همان مفهومی است که زندگانی ما را از پدرانمان و از اجدادمان منفک می کند و تا پیش از اختراع این رسانه ها ثبت دوام انسان بر جریده ی عالم کار ساده ای نبود. کاری که امروزه و به مدد این رسانه ها امکان آن به آسانی فراهم آمده است. پس باید بتوانیم از  این موقعیت ها و چنین امکاناتی نهایت استفاده را ببریم و قبول کنیم که هم اکنون شبکه های مجازی دنیای جدید نسل ماست، دنیای که در آن ما با زبان نوشتن حرف می زنیم زیرا

" کلمات گفته شده می میرند و کلمات نوشته شده ماندگارند"

برای مطالعه مطالب بیشتر به قلم الهه رامشینی هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.

 

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

شبکه های اجتماعی و ایرانی ها

نظرت را بنویس
comments

سعید صالح آبادی

البته این نرم افزارا موبایلی و شبکه های مجازی بد نیستن ولی انقدهم خوب نیستن یه جور پر کردن وقت فراغت حساب میشن تا اینکه یه دنیای جدیدباشن همین وایبر یه ماهه دیگه قعطه و الان هیچ عملکردی نداره پس یعنی دنیاش ته کشیده حتما!!

تندر

نرگس خانم این محیط ها خیلی هم خوب و مفیدن فقط باید کاربران فرهنگ استفاده شو داشته باشن

نرگس

بهه نظرم این محیط ها مناسب نسل جوون نیستن و الانم خیلی بچه ها غرق این شبکه های مجازین، خداروشکر یکی دوتام نیستن هی هرروز اضافه میشن توی شهر و توی مجلسهای مختلف و مدرسه و دانشگاهم که همه سرشون توی موبایلاشونه اصلن چه کاربردی دارن به جز اینکه وقت ادم رو هدر میدن به فرهنگ کشورا صدمه می زنن؟؟
پربازدیدترین محبوب‌ترین‌ها پرونده ویژه نظرات شما