ما دلِ خود را زیارت کرده ایم 

 

به کوری چشم دشمنان که از روی تنگ چشمی مرا از نوشتن بر حذر می کردند و هر گونه نوشته ی طنزی را تهدیدی جدّی برای آینده ی کاری ام می دانستند  سرانجام بدون نشتیات ، با زن نشسته شدم و همسرم نیز با من ، نشسته شد من با سی سال سابقه و ایشان با بیست و هفت سال (بازنشستگیِ پیش از موعد).

 

عکس العمل همکاران و دوستان از شنیدن خبر بازنشستگیِ همسرم ، ازسه حال خارج نبود : نخست آنانی که به امید بهبودی وضعیّت معیشتی ، به وعده های سرِ خرمن ، دل خوش می کنند ؛ از شنیدن بازنشستگیِ پیش از موعدِعیالکم ، لب به دندان  گزیدند و این حرکت انتحاری را سخت نابخردانه دانسته ،خانواده ام را به عذابی الیم – محرومیّت از مزایای جدید –انذار دادند .

 

ناگفته نماند این گونه تفکّر زاییده ی جهان بینی کسانی است که دیدشان تا نوک بینی شان می باشد ؛  به محض این که در رسانه ها چیزی از ارتقای معیشتی فرهنگیان ، می بینند یا می خوانند خود را در اعلی علّیین می پندارندو نمی خواهند قبول کنند  که این گونه حربه ها سال های سال ، خاصیّتِ خود را از دست داده است !عاشق سینه چاکِ کلاس رفتن هستند و اگرچنانچه خداوند به اینان عمر دو صد نوح دهد بدون عشق به کارشان ،اتوماتیک وار همه اش را در کلاس صرف می کنند و اکثرا کیسه ی شنی همه ی مناسبت ها  می گردند  . گاه اتّفاق می افتد که برای ساعتی اضافه کار ، حاضرند به هر کاری دست بزنند ، همه ی موازین انسانی را زیر پا گذاشته و ترقّی شان در این است که از دست بوس به پا بوس تنزّل می یابند ! و به فتوایِ لسان الغیب "نمرده باید بر آنان نماز میّت خواند "

 

 دسته ی دیگر همکارانی که هرگز به بوی علف تازه – مسکّن های مقطعی آن هم در برهه های حساس – فریفته نمی شوند و بازنشستگی را "مهرم حلال ، جونم آزاد " می دانند، از صمیمِ قلب تبریک گفته  آزادی مانرا از قفسِ تنگِ فرهنگ ، به فالِ نیک گرفتند !

 

و دسته آخر که هر فعّالیّتی از آنان بستگی به جهت باد دارد ؛تکلیفشان با خودشان مشخّص نیست و در همه ی امور، نظری ممتنع دارند - هم آرزوی بازنشستگی در سر دارند وهم نمی توانند از افزایش اندک حقوقِ خود  دل ببرّند - به ما تبریک وتسلیت گفتند .

 

بعد از تصمیم گیری ، آرا و نظراتِ دوست و دشمن را شنیدم و در برابر آن ها موضع جدّی نگرفتم و همگی خوشحال بودند که بالاخره آهِ سردشان در آهن گرم جوکار اثر گذاشت . غافل از این که آنچه دلم خواست همان می کنم ! 

 

آری به این ترتیب بود که در جرگه ی بازنشستگان جای گرفتم و جا دارد از همین تریبون فریاد کشم :سلام بر آزادی ، سلام بر رهایی ، سلام بر بی خیالی .

 

بدرود ای کارهای به ظاهر آسان ولی سختِ منزل ! بدرود ای دل سوزی های بی مزد و مواجب . بدرود ای بخش نامه های آبکی ، بدرود ای ضمن خدمت هایی که بی موقع گذاشته می شد و الحمدالله کمتر در آن ها شرکت می کردم ، بدرود ای کسانی که یک شبه رهِ صد ساله را پیموده اید و هم نفس شدن با شمایان حرام است .

 

*      *      *

 

برای مطالعه نوشته های بیشتر از اسماعیل جوکار هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.

 

گفتنی است نام و معرفی اسماعیل جوکار پیش از این در فهرست هنرمندان سبزواربزرگ که توسط مجله اینترنتی اسرارنامه در حال گردآوری است، درج شده است:

 

فهرست هنرمندان سبزوار بزرگ (کلیک کنید)