سمیرا واعظی نژاد / مجله اینترنتی اسرارنامه

 

اگر بخواهیم شهر سبزوار را با یکی از نمادهای برجسته تاریخی، فرهنگی و یا طبیعی آن به دیگران معرفی کنیم، خوشبختانه موارد زیادی هست که می تواند معرف این شهر دیرینه و پر افتخار باشد. از جمله حرکت ها و جنبش های عظیم تاریخی و نیز ویژگی های فرهنگی، علمی و مشاهیر برجسته قدیم و جدید این شهر هر یک به تنهایی نمادهای مهمی برای معرفی بزرگترین شهر نیمه غربی خراسان رضوی هستند. اما شاید کمتر کسی بداند که سبزوار در نیم قرن اخیر به قطب پیشگام و مرکز اصلی پرورش، رشد و توزیع گونه گیاهی تاغ در کشور تبدیل شده است و حرکتی که برای اولین بار در سال 1341 از بیابان های جنوب این شهر آغاز شد، به مرور آنقدر گسترش یافت که به ایجاد کمربندهای سبز در بیشتر مناطق کویر مرکزی ایران انجامید و حتی در روزگاری که تاغزارهای سبزوار در اوج خود بودند، نهال تاغ از ایستگاه تحقیقات کشاورزی این شهر به دیگر مناطق کشور فرستاده می شد. 

 

اما مسئولان حوزه منابع طبیعی سبزوار و استان خراسان رضوی در سالهای اخیر، میراث داران خوبی برای این سرمایه طبیعی و مفید مردم دیار سربداران نبوده اند، به طوریکه اکنون بخش زیادی از تاغزارهایی که رشدشان سالها به طول انجامیده بود، تخریب شده و بخش های باقی مانده نیز در اثر عدم انجام تدابیر لازم، در مسیر تخریب و ویرانی است.

 

از آنجایی که وجود تاغزارها برای تثبیت شن های روان و جلوگیری از پیشروی کویر و مهار طوفان های شن بسیار حائز اهمیت هستند، تخریب تاغزارها می تواند خطری جدی برای اکوسیستم منطقه باشد و از همین رو خبرنگار اسرارنامه به گفتگویی با مهندس هادی کراچی استاد گروه محیط زیست دانشگاه حکیم سبزواری پرداخته تا پیشینه ایجاد جنگل های تاغ در سبزوار و فواید،  ضرورت ها و چالش های سر راه حفظ و نگهداری آن ها را مورد بررسی قرار دهد. در ادامه متن کامل این گفتگو را مطالعه می کنید:

 

برای مطالعه متن کامل هم اکنون روی اینجا کلیک کنید