این مطلب توسط یکی از همشهریان عزیز سبزواری در روز جمعه 12 اسفند همزمان با برگزاری انتخابات نهم مجلس نوشته شده و به اسرارنامه ارسال گردیده است. و دلنوشته ساده ، صمیمی و پرمغزی است که در آن ضمن مرور بر حماسه حضور مردم در پای صندوق های رأی خواسته های حقیقی خود را از نمایندگانش مطرح می کند.این مطلب به بخش نظرات اسرارنامه ارسال شده است.اما به  تشخیص هیئت تحریریه اسرارنامه اینک برای مشاهده همه شما مخاطبان گرامی در این بخش انتشار می یابد:
سه چهار نفر بیشتر در صف نانوایی نبودند. سرو صدای مردم بلند شد. همه معترض بودند که چرا شاگرد نانوایی با سرعت بیشتری کار نمی کند. شاگرد نانوایی با صبوری تمام لبخندی معنا دار تحویل مشتریان می داد و می گفت چقدر کم طاقت هستید .....اگر سری به نانوایی ها زده باشید کمتر روزی است که این اتفاق تکرار نشود .
امروز جمعه؛ 12 اسفند ماه 1390، اولین باری بود که من، برای رای دادن پشت درب حوزه اخذ رای منتظر ماندم . صف تقریبا طویلی بود. همه افراد با صبوری تمام، بدون هیچ اعتراضی منتظر بودند.کسی غر نمی زد. کم طاقتی هم در کار نبود. همه با آرامش و متانت خاصی پشت سر هم ایستاده بودند. برایم بسیار جالب بود اینان همان کسانی بودند که طاقت چند دقیقه انتظار برای گرفتن نان را نداشتند! راستی این مردم را چه می شود؟
نمی دانم چه بگویم از کجا بگویم و با چه زبانی شادمانی خود را ابراز کنم. من قطره ای هستم در دریایی خروشان. اما از همین جا مراتب سپاس و خرسندی خود را از حضور گرم مردم کشورم در انتخابات اعلام می دارم.
روی سخن من با توست ای نماینده! وظیفه ای بس سنگین بر دوش داری تو در مقابل هر رای این مردم مسئول هستی. می دانم تمامی این حرف ها را می دانی. اما می خواهم برایت بنویسم تا بدانی یک نفر از جنس این مردم بدون دانستن نام تو، با تو سخن گفت. حتی شاید هرگز تو او را نبینی. اما بدان امروز او در پوست خود نمی گنجید هر بار که تصویر صف های طویل مردم را می دید با خود می اندیشیدید به راستی کسی هست تا بتواند جواب این همه محبت مردم را بدهد ؟

مردمی که بدون هیچ چشم داشتی برای رای دادن به تو در صف هایی طویل منتظر ماندند. اینها مردمی عادی نیستند مردمی فهیم و شجاع که هرکجا لازم است باشند، هستند. مردمی که رنج و سختی با پوست و گوشتشان عجین شده، از هیچ قدرتی نمی هراسند و آنجا که نیاز به لبیک است با صدایی محکم، باعملی زیبا نشان می دهند هنوز هم فروغ ستاره های جاودان ایران را زنده نگه داشته اند. همگی می دانیم این مردم در تمام جهان نمونه اند. زنده باد مردم ایران که تا اینان هستند به حول و قوه الهی، ایران هم خواهد بود.

انشاءا... آنان که متصدی این مسئولیت بزرگ می شوند در تب و تاب قدرت گم نشوند. از بالا به این مردم نگاه نکنند. بنشینند برخیزند ... در کنار مردم با مردم.

رعیت چو بیخندو سلطان درخت *** درخت ای پسر باشد از بیخ سخت
مکن تا توانی دل خلق، ریش***** وگر می کٌنی، می کَنی بیخ خویش
سعدی(بیخ = ریشه، اصل)

نویسنده : ز.ا

شما مخاطبان گرامی نیز می توانید دلنوشته ها و سخنانتان را با نماینده های منتخب مردم در میان بگذارید. بهترین دلنوشته ها در همین مجله منتشر خواهد شد.

ضمنا شما گرامیان می توانید با مراجعه به بخش لینک های خوشمزه و کلیک روی این بخش فهرست مطالب برگزیده ای که اسرارنامه مطالعه آنها را از دیگر وبسایت ها به شما پیشنهاد می کند ، مشاهده بفرمایید.