امام خمینی(ره) هنگام بیماری با تربت کربلا و نفس سیدعبدالاعلی سبزواری شفا می گرفت
آیت الله سیدعبدالاعلی سبزواری از بزرگترین مراجع دینی در یک قرن اخیر است که خدمات علمی و فقهی زیادی به جهان تشیع کرده است.
در وصف فضائل این عالم ربانی سخن بسیار است ، امایکی از مهمترین آن ها، اعتماد و ارتباط تنگاتنگی است که حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران با این عالم فرزانه از دیار سربداران داشته است که طبق آنچه در منابع آمده است ، حضرت امام به هنگام بیماری با آب یا تربتی که نفس سیدعبدالاعلی به آن خورده باشد ، شفا می گرفته است.
با وجود این عظمت علمی و مذهبی متأسفانه ، جایگاه آیت الله عبدالاعلی سبزواری تا کنون چنان که باید و شاید در ایران شناخته نشده است. ناشناخته باقی ماندن شخصیت این روحانی برجسته در ایران به شکلی است که مهمترین اثر وی که عبارت است از کتاب "مواهب الرحمن فی تفسیرالقرآن" و صاحبنظران دینی معتقدند از تفسیر میزان علامه طباطبائی نیز دقیق تر و کامل تر است ، هنوز به زبان فارسی ترجمه نشده است و در شهر زادگاهش فقط یک سال کنگره بزرگداشتی برای وی برگزار شد. اما پس از آن دیگر خبری از تلاش دستگاه های دینی و فرهنگی سبزوار برای پاسداشت همیشگی (سالانه) و ترجمه آثارش از زبان عربی به فارسی مشاهده نمی شود.
اسرارنامه در ادامه پس از بیان این مقدمه کوتاه ، به بازنشر متن مطلبی درباره سیدعبدالاعلی سبزواری می پردازد، که نشان دهنده میزان ارتباط صمیمانه و خالصانه ای است که بین ایشان و حضرت امام خمینی(ره) وجود داشته است:
آيتالله سبزواري با امام خميني رفاقت ويژهاي داشتند و براي همديگر احترام خاصي قائل بودند. مرحوم حجتالاسلام سيدمحمد موسوي سبزواري فرزند آيتالله سبزواري برايم نقل ميكرد كه وقتي امام خميني مريض ميشدند، شخصي را نزد پدرم ميفرستادند و از پدرم درخواست دعا، تربت و آبي كه نفس آيتالله سبزواري بر آن خورده بود داشتند، پدرم نيز دعا ميكردند و آن شربت يا آب را پس از دعا براي ايشان ميفرستادند و همين موجب بهبودي و سلامتي آيتالله خميني ميشد، در نماز جماعت ايشان مرحوم حاج آقا مصطفي خميني شركت ميكردند و بديهي است كه بسياري از مسائل علمي، سياسي و فرهنگي مربوط به عراق با ايشان مورد بحث و مشاوره اين دو شخصيت قرار ميگرفت.
منبع: جوان آنلاین
گزارش تصویری از بنای یادمان سیدعبدالاعلی سبزواری در دارالمومنین سبزوار
کوچه پس کوچه پیوندها
کلیک کنید:
یادمان سیدعبدالاعلی سبزواری، بنایی متین و مهجور در شلوغی های شهر