مجله خبری تحلیلی سبزواریان که به تازگی فعالیت خود را با حال و هوایی متفاوت نسبت به دیگر رسانه های محلی ، در فضای رسانه ای سبزوار آغاز کرده است (منبع)، در یکی از جدیدترین مطالب خود که به قلم یکی از نویسندگان و پژوهشگران توانمند سبزواری منتشر شده است به موضوع جدید و کمتر اشاره شده ای در زمینه مسائل مربوط به آلاینده های محیط زیست توجه کرده که در نوع خود دارای اهمیت است.

محمدنادر اخباری که تجربه نویسندگی برای تعدادی دیگر از نشریات و خبرگزاری های داخلی و خارجی را نیز دارد، دراین نوشته جدید خود به خطری که در اخیرا در فرآیند ساخت و سازهای جدید ساختمانی متوجه محیط زیست شهرها شده ، اشاره کرده است. وی به طور مشخصی سقف های جدیدی را که به اشتباه به عنوان سقف های یونولیتی شناخته شده اند را مد نظر قرار داده و چگونگی آسیب رسانی این سقف ها به طبیعت را به خوبی تشریح کرده است.

این مطلب در حالی است که سقف هر ساختمان از جمله سقف خانه ها طبیعتا مکانی است برای آرامش گرفتن اعضای خانواده زیر آن.اما جای تأسف است اگر بدانیم همین سقف روی سرمان که قرار است آرامش و امنیت را برای ما فراهم آورد ، در اثر رواج استفاده از بعضی مواد غیراستاندارد و ضد طبیعت می تواند آسیب هایی جدی را به محیط زیست و در نهایت به افراد و خانواده ها وارد آورد.

اینک اسرارنامه در ادامه به انتشار متن کامل این مطلب می پردازد:

بلای جان چشم اندازها و محیط زیست شهری
 

محمدنادر اخباری – روزنامه نگار و پژوهشگر

شهر سبزوار به لحاظ موقعیت جغرافیایی، روی کمربند خشک – نیمه خشک کره زمین و تقریبا روی مدار ۳۶ درجه شمالی واقع شده است و اقلیمی نیمه بیابانی دارد. میزان سالانه تابش مستقیم اشعه خورشید، بین ۱۶۰ تا ۲۰۰ کیلو کالری بر سانتیمتر مربع و مقدار نزولات جوی، کمتر از ۲۵۰ میلی متر می باشد.

این عوامل دست به دست هم داده اند تا بادهای غبارآلود موسمی که معمولا طی ماه های فروردین، شهریور، مهر، آبان و اسفند شهر را در می نوردند، تاثیرات نا خوشایندی بر سلامت شهروندان و نظافت فضاهای داخلی و فضاهای شهری بگذراند. عواقب وزش این بادهای غبارآلود، طی سال های اخیر و در نتیجه پدیده موسوم به غبار عربی که به واسطه خشکیدن هورهای جنوب عراق و خشکسالی های مکرر شمال عربستان، از آن خطه بر می خیزند، رو به وخامت گذاشته اند.
اما جدای از این غبارها و ریز معلق ها و تاثیراتشان بر آلودگی فضاهای خصوصی و شهری و همزمان با رشد ناگهانی بلند مرتبه سازی و انبوه سازی در شهرها از جمله در سبزوار، ماده ی آلاینده دیگری در حجم بالا به سایر آلاینده ها اضافه شده است.
سقف های آلاینده

مصرف ورق های پلاستوفوم – که به اشتباه، یونولیت خوانده می شوند- با دو کارکرد اصلی استفاده در سقف های فوم بتن و نیز عایق کاری جدارهای جداکننده، به صورتی جهشی رو به افزایش است.

از این ورقها به عنوان قالبی برای بتن ریزی و عایق کاری سقف ها و بعضا دیوارها استفاده می شود. این بلوک ها، از یک محصول پتروشیمی به نام پلی استایرن (poly styrene) و با فرآوری دانه های آن به روش تزریقی و انبساط تحت فشار و بخار تولید می گردند.
ساختمان سازان و به ویژه انبوه سازان از این بلوک ها به واسطه سبکی آنها و در نتیجه کاهش وزن نهایی ساختمان و افت آسیب پذیری در برابر زلزله –والبته سهولت استفاده و سرعت بالای ساخت و هزینه ی تمام شده ی پایین تر در مقایسه با سقف های آجری – بهره می برند.

تا سال های اخیر برای تولید این بلوک ها در ایران استانداردی وجود نداشت، اما با رشد تولید و بازار مصرف این محصول، استاندارد تولید در سال ۱۳۸۸ اجرایی شد.
اما متاسفانه هیچ دستورالعمل مشخصی برای برش استاندارد و بدون ضایعات این بلوکها وجود ندارد.

به طور معمول این ورق ها در کارخانه ها یا کارگاه ها، با دستگاههای CNC برش می خورند که از فناوری ساده Hot Wire (یا همان مفتول داغ: سیم هایی با مقاومت الکتریکی بالا که با عبور جریان برق گداخته می شوند) بهره می برند.

این دستگاه ها، برش هایی تمیز با لبه های صاف ایجاد می کنند و ضایعاتی بر جای نمی گذارند.

اما در سایت های ساختمان سازی، لبه ها یا سایر بخش های اضافی این بلوک ها را با تیغ، اره یا فشار می برند یا می شکنند و جدا می کنند. این عمل باعث می شود از یک طرف تکه های جدا شده بلوک های پلاستوفوم، یا عامدانه به کوچه ها و معابر یا روی بام همسایگان ریخته شوند و یا در اثر بی توجهی و تاخیر در انتقال ضایعات پلاستوفوم به محل های مخصوص، به وسیله باد به مناطق مجاور و یا حتی دوردست منتقل شوند.
از طرف دیگر ضایعات کوچکتر قطعه ای یا دانه های سفید رنگ بسیار سبک آن، حتی در نتیجه وزش آرام یک نسیم جابجا می شوند.

حال تاثیر بادهای غبار آلودی که در ابتدا توصیف شدند را بر این دانه های ریز و سبک تصور نماییم.

همگان، گسترش این دانه ها و قطعات توسط باد و جریان آب و نشستن آنها بر حیاط منازل،پیاده رو ها، خیابان ها، پارک ها و… و ورود آن ها به فضاهای داخلی مسکونی و تجاری را شاهد بوده ایم که این خود به معضلی برای شهروندان و کارگران تلاشگر شهرداری تبدیل شده است.

نظر به این که ترکیب پلی استایرن، از ترکیبات پلاستیکی است، بسته به موقعیت و شرایط چند صد سال در طبیعت برجا می ماند، انبوه ضایعات این محصول در شهر و طبیعت خارج شهر، مشکلات زیست محیطی عدیده ای به دنبال خواهد داشت.

اگر شهرداری با دقت و پیگیری دائمی، بر امر برش استاندارد و جمع آوری این ضایعات از محل ساخت به واحدهای بازیافت، نظارت نماید؛ کمتر شاهد آسیب این ذرات و قطعات به نظافت عمومی شهری و محیط زیست خواهیم بود.

منبع: مجله خبری تحلیلی سبزواریان

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

چنارهای قطع شده خیابان اسدآبادی سبزوار سرمایه های طبیعی بی جایگزین