روز گذشته مطلبی با عنوان «شوخی با پارک و پیاده راه سلامت سبزوار در شبکه اجتماعی فیسبوک» توسط مجله اینترنتی اسرارنامه منتشر شد که هرچند جرقه انتشار آن مطلب یک پست طنزآمیز محلی درباره پارک سلامت سبزوار بود، اما از جانب بعضی از مخاطبان گرامی اسرارنامه مورد توجه قرار گرفته و دیدگاه مفصلی را به همراه آورده است که خود قابلیت انتشار به صورت یک پست مجزا را دارد.

آقای سعید نورآبادی یکی از همشهریان فرهیخته سبزواری است که در ارتباط با موضوع ذکر شده مطلب زیر را برای اسرارنامه ارسال کرده است:

پیاده و پیاده رو در شهر{بخش اول}

حرکت پیاده طبیعی ترین، قدیمی ترین و ضرورترین شکل جابه جایی انسان در محیط است و پیاده رو هنوز مهمترین امکان برای مشاهده مکانها ، فعالیتها واحساس شور و تحرک زندگی و کشف ارزشها و جاذبه های نهفته در محیط است.

زمانی که فضا برای آسایش و حضور ایمن و فعال عابر پیاه در شهر مناسب نباشد،اولین قشری ک از حضور در شهر محروم می شوند گروه های ویژه یعنی سالمندان ،معلولین،کودکان و زنان می باشند.در حالیکه این قشر درصد زیادی از استفاده کنندگان از فضای شهری را تشکیل می دهند،عدم حضور آن هابه معنای محرومیت بحش مهمی از شهروندان در شهر است.

لذا پیاده روی بخشی از انجام تمامی سفرهای روزانه شهروندان و مهمترین آن هاست وما شاهدیم که شهروندان سبزواری جهت پیاده روی روزانه در ساعات اولیه روز و یا ساعات پایانی شب در بولوار توحید شهر در حال تردد بوده که حجم زیادی از ترافیک شهری را به خود جذب می  کند و چه خوب بود که دردیگر محله های در داخل شهر نیز قبل از هر برنامه ای، مکان های مناسب برای پیاده روی در نظر گرفتته می شد تامردم مجبور به استفاده از خودروها نباشند ، چون هدف اصلی در مدیریت شهری فراهم نمودن آسایش و رفاه و کاهش حجم مسافرت های درون شهری به واسطه ی خودرو است .

همیشه در اذهان ما تصاویری از مکان هایی از شهر ،که زمانی را در آن سپری کرده ایم،وجود دارد.آن مکان ها چه جور جایی هستند؟مسلما شرایطی آنها را برجسته ساخته، شرایطی که باعث می شود از آنها صحبت شود،تعریف و تمجید شود،و در نهایت دوست داشته شوند.باید به سمتی پیش رویم که بتوانیم از تضییع حقوق شهروندان در محیط های شهری و بر باسازی اقتصادی محیط های شهری که از خودرو آسیب دیده اند،جلوگیری و اصلاح نماییم.

از یک طرف افزایش رو به رشد تولید خودروهای بی کیفیت در کشور و گران قیمت بودن خودروهای با کیفیت خارجی مردم جامعه چاره ای جز خرید خودروهای بی کیفیت و نسبتا گران نداشته و از طرف دیگر افزایش حجم خودرو بالغ بر شصت هزار دستگاه در خیابانهای از قبل طراحی و ساخته شده برای اسب ودیگر وسایل نقلیه موتوری محدود و پیاده رو برای دسترسی جمعیت پایین نه برای جمعیت دویست وپنجاه هزار نفری شهر امروزی و استفاده تجاری از خیابان های شهر به جای احداث پارکینگ های عمومی همه به سمت هنجار شکنی و نقض حقوق شهروندی گام برداشته ایم.

سوال اصلی این است که وجه غالب در نگرش های شهری به عنوان استفاده کننده چه کسی است؟ماشین یا انسان؟و آیا ما در مدیریت شهری به دنبال آسایش و رفاه شهروندان هستیم یا نه؟به عنوان نمونه کهاکثر شهروندان از خیابان شریعتمداری خرید داشته اند وآیا خیابان ظرفیت پارکومتر و تردد خودرو را دارد ؟مگر میشود از خیابان دوازده متری پیاده رو ،تردد خودرو ، موتورسیکلت،پارکومتر و حمل بار را داشته باشیم؟[آقا اگر به ما شهروندان رحم نمیکنید ماز حق خودمان گذشتیم لااقل به خیبان رحم کنید .] و میشود از این خیابن به عنوان اولین خیابان پیاده رو شروع کرد و به دیگر خیابانها تعمیم داد و از شهردار محترم انتظار این برنامه که مفید به حال فرسوده و خسته ی شهر است ،میرود.
عابر پیاده مهمترین بخش رفت و آمد شهریست:شهر متعلق به شهروندان است.هنگامی که دسترسی عابران وشرایط حاضر برایشان بهبود داده شود،افراد بیشتری از فضای شهری استفاده میکنند.حضور و استفاده همراه با رضایت مهمترین فاکتوریست که در طراحی پیاده روها و در فضاهای مورد استفاده افراد پیاده ،مد نظر گرفته میشود. مسلما توزیع مناسب فعالیتها در ابعاد کلان شهری مهم است.زیرا باعث شده مردم ساکن در شهر از امکانات بالقوه محلی در تامین مقاصد سفرهای درون شهری که شامل سفر به منظور خرید ، کار و تفریح میباشد،بدون نیاز به وسیله نقلیه شخصی برخوردار شوند و تنها به اتومبیل وابسته نباشند.و لذا فضای بهتر برابر با حضور بیشتر برابر با موفقیت بیشتر فضا و عرصه.هنگامی میتوان گفت در طراحی و مبلمان شهری موفقیت بیشتری داشته ایم که باعث حضور بیشتر شهروندان در ان محیط و فضا باشیم .یک فضای امن،جذاب،راحت و آسان به لحاظ دسترسی برای جذب شهروندان میتواند موثر باشد.
هنگامی که فضاهای طراحی شده،فاکتورهای ذکر شده را دارا باشند،میتوان امیدوار بود که فضا مورد استفاده واقع شده و مورد استقبال قرار میگیرد.استفاده عابرین میتواند جهت دار و چند منظوره باشد.مانند:افزایش سطح ارتباطات،ایجاد و افزایش حس شهروندی،انجام فعالیتهای ورزشی،کاهش میزان جرم وجنایت،کاهش تصادفات شهری،دوام بیشتر فضایهای شهری و حفظ ونگهداری آسانتر شهرو افزایش امنیت شهری اشاره کرد....
سعید نورآبادی

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

یک خیابان تمیز و پیاده رو زیبا در شهر سبزوار / حاشیه میدان فاطمی