مصاحبه پیش رو با شیوا خسرومهر هنرپیشه توانمند سبزواری در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران چند ماه قبل (اسفند 92) در یکی از سایت های تخصصی تئاتر و سینما منتشر شده است.

هر چند از آن زمان تا کنون مدت زیادی گذشته اما مطالعه این مصاحبه به خاطر بعضی مطالب مهمی که خسرومهر بیان کرده و خصوصا خاطراتی که از سوابق فعالیت های پدر خود استاد «هوشنگ خسرومهر» یکی از پیشکسوتان تئاتر سبزوار تعریف کرده است، بازهم خالی  از لطف نیست.

از همین رو اسرارنامه در ادامه به انتشار متن کامل این مصاحبه با شیواخسرمهر می پردازد:

شیوا خسرو مهر: شاید دیگر تئاتر کار نکنم

بازیگر وقتی به کاری متعهد می شود باید همه مسائل و مشکلات آنرا اعم از بازیها، کارگردانی، تبلیغات ضعیف و غیره به جان بخرد و با تلاشهای خود در پی جبران این کاستیها باشد. حتی استاد سمندریان می گفت بازیگر در طول یک نمایش حق مردن ندارد.

شیوا خسرومهر جزو معدود بازیگرانی است که توانسته تجربه های تئاتری، سینمایی و تلویزیونی خود را تقریبا به یک میزان جلو ببرد. او که در سال 91 کاندید بهترین بازیگر زن جشنواره تئاتر فجر بود به بهانه بازی درخشانش در نمایش ازدواج های مرده در گفتگویی اختصاصی با تئاتر نت از مصائب و مشکلات کار کردن در فضای اینروزهای تئاتر کشورمان میگوید.
 
  
*در ابتدا کمی از بیوگرافی و نحوه ورود خود به این حرفه بگویید؟
 
- پدر من فارغ التحصیل هنرهای زیباست و زمانی که کارگردانی می کرد اگر کلاه سر من میگذاشت نقش پسری که اسمش رجب بود را بازی می کردم و اگر موهای مرا می بافت نقش کبری را بازی می کردم. بنابراین از بچگی صحنه را می شناختم اما به صورت حرفه ای از سال 77-78 با کلاسهای استاد عزیزم حمید سمندریان مجددا شروع کردم و میتوانم خودم را از خوش اقبال ترین هنرجویان آن دوره بنامم. زیرا همزمان با کلاسهای استاد سمندریان موفق شدم اولین کار حرفه ایم به نام «مجلس نامه» را با آقای رحمانیان شروع کنم همچنین با خود استاد سمندریان تله تئاتر به سوی دمشق را به عنوان یکی از بازیگران اصلی کار کردم و همینطور باز همزمان با کلاسهای استاد سمندریان افتخار این را داشتم که توسط استاد و دوست عزیزم مهدی فخیم زاده به اقای خسرو ملکان معرفی شوم و برای اولین بار در فیلم عروس مهتاب جلوی دوربین بروم و پس از آن نیز در سریال کاشانه آقای قاسم جعفری در تلویزیون ظاهر شوم تمام این اتفاقات در همان دوران 5/1 ساله کلاسهای استاد سمندریان برای من افتاد.
 

 
*شما از آن دسته بازیگرانی هستید که تقریبا تجربیات برابری در مدیوم های مختلف بازیگری دارید، چگونه به این تراز رسیدید و تفاوت بین کار در تئاتر، سینما ،تلویزیون و رادیو را چه میدانید؟
 
- پس از آن اتفاقاتی که عرض کردم سیل پیشنهادات برای من سرازیر شد، اما  اولویتی برای انجام این کارها قرار ندادم. چه کار تئاتر، چه کار تصویر و حتی نمایشنامه خوانی را می پذیرفتم و سعی می کردم که در آن زمان دیگر شیوا خسرومهر نباشم و در آن نقش زندگی کنم. در کل من تفاوت چندانی بین بازی در مدیوم های مختلف نمی بینم فقط ریزه کاریهایی است که بازیگر وقتی در محیط کار قرار می گیرد ناخودآگاه خود را با آنها هماهنگ می کند و این مهم فقط با تجربه به دست می آید.
 
البته به نظرم ذکر این نکته هم ضروری است که من پس از اتمام کلاسهای استاد سمندریان به کلاسهای استاد تارخ رفتم که بیشتر روی بازیگری برای تصویر تمرکز داشتند بنابراین دوستان خوبی نیز در فضای کار تصویر پیدا کردم و در هر دو محیط، چه تئاتر و چه تصویر پذیرفته شده بودم که البته به مرور زمان و به اصطلاح به خاطر غم نان به سمت کارهای تصویری که چندین برابر تئاتر دستمزد داشت سوق پیدا کردم.
 

*به تازگی جشنواره تئاتر فجر را پشت سر گذاشتیم،آیا موفق به دیدن کارهای جشنواره شدید؟
 
- متاسفانه به دلیل همزمانی تمرینات نمایش «ازدواجهای مرده» با اجراهای جشنواره فقط موفق به دیدن 2 الی  3 کار به دعوت دوستان شدم.
 
 
*درباره نمایش ازدواجهای مرده بگویید شما در این نمایش بازی درخشانی در نقش مادر داشتید؟
 
- ماجرا از آنجا شروع شد که یکروز شهرام عبدلی با من تماس گرفت و گفت می خواهم متنی را کار کنم که در آن متن یک مادر حضور دارد که نقش اصلی است و من هر زمان به این شخصیت می رسم تصویر تو جلوی چشمانم ظاهر میشود، اگر تو بازی در این نقش را نپذیری من متن را تغییر می دهم. در نهایت من این را پذیرفتم و با تلاش و جدیت به  این نقش رسیدم، هر چند که در تمرینات متوجه شدم که نقش مادر نقش اصلی نیست و نیز تفکرات کارگردان در طول تمرینات و نمایش تغییر کرد. اما من با توجه به آموزه هایی که از استاد سمندریان داشتم یاد گرفتم که بازیگر وقتی به کاری متعهد می شود باید همه مسائل و مشکلات آنرا اعم از بازیها، کارگردانی، تبلیغات ضعیف و غیره به جان بخرد و با تلاشهای خود در پی جبران این کاستیها باشد. حتی ایشان می فرمودند بازیگر در طول یک نمایش حق مردن ندارد.
 
 
 
*حال وهوای این روزها و روند کنونی تئاتر کشورمان را چگونه می بینید؟
 
من در جشنواره فجر سال 91 در کار خانم نوشین تبریزی موفق به کسب کاندیداتوری بازیگر زن شدم اما متاسفانه ادبیات این حرفه در کشور ما به گونه ای است که کارگردان به راحتی می تواند در زمان اجرای عموم نقش را در اختیار بازیگر دیگری قرار دهد و من که 2 ماه برای رسیدن به این نقش زحمت کشیده بودم و به خاطر حضور در آن، فرصت شرکت در 2 تله فیلم را از دست داده بودم و در واقع متحمل خسارت مادی شده بودم بی نصیب بمانم و به خاطر نبود شورا و سازکار خاصی فریادم به جایی نرسد.
 
باز در یک مورد دیگر حدود 4 ماه پیش یکی از دوستان تئاتری تماس گرفت و مرا دعوت به همکاری کرد در این کار که بازیگران خوبی مثل خانم سجادیه، آقایان بی غم و قربان نجفی بازی داشتند ما پس از 25 جلسه تمرین در فرهنگسرای ارسباران به اجرای عموم رفتیم و پس از 9 اجرا بطور ناگهانی توسط تهیه کننده کار قطع شد و حتی پول آژانسهای ما پرداخت نشد چه برسد به دستمزد، اینهم نمونه دیگری از تهیه کننده خصوصی و من با توجه به این مصائبی که ذکر کردم فکر می کنم که دیگر تا مدتها تئاتر کار نکنم.
 
 
 
*با این شرایط توصیه شما به هنرجویان تازه وارد یا بازیگران تازه کاری که در این عرصه فعال هستند چیست؟
 
من به این عزیزان توصیه می کنم که به تئاتر به عنوان یک شغل نگاه نکنند و حتما با یک پشتوانه مالی وارد این عرصه شوند یا به این عرصه به عنوان شغل دوم نگاه کنند تا بتوانند در برابر سختی های آن تاب بیاورند و با توکل به خداوند و صبوری به جایگاهی برسند که دیگر پیشنهادات مختلفی برای انتخاب داشته باشند و این حرفه برایشان پولساز شود وگرنه در ابتدا فقط عشق است که به شما استقامت می دهد.
 
همچنین به این نسل جدید توصیه می کنم که از عجول بودن برای رسیدن به شهرت پرهیز کنند که این برایشان مضر و مخرب است.
 
گفتگو کننده: احسان جابری

گفتنی است نام شیوا خسرومهر در فهرست هنرمندان سبزوار بزرگ که توسط مجله اینترنتی اسرارنامه جمع آوری می شود، ثبت شده است.برای مطالعه این فهرست هم اکنون  روی اینجا کلیک کنید.

کوچه پس کوچه پیوندها

کلیک کنید:

علی شادان شاعر جوان سبزواری و تماشای تئاتری که به معنای واقعی کلمه «تئاتر» بود