تمام خاطراتم را تکه ،تکه کردم تا از تقید بازی هفت سنگ رهاشوم

تا شمارش فصل ها و ماه ها را بیاموزم

تا دیگر دستی مراقب گام هایم نباشد

اما نمی دانستم از آن زندگی ساده و کوچه های خاکی به ازدحام خیابان ها و بوق های معنادارو چشم های بی معنا خواهم رسید.

نفرین به تو و به همه ی گریه های شبانه ای که قافیه قافیه دلتنگی را برایم جاودانه کرد

کدخبر:9832