بی‌علی(ع)

در سوگ خود بنشینیم نه ولی(ع)

محراب قبل از این‌که شاهد شمشیرِ ایمانِ متعصبانۀ ابن‌ملجم کور شود شاهد شهادت علی(ع) به شمشیرهای در نیام ماندۀ عقلانیتِ حساب‌گر و به ظاهر بینا شده بود هردو طیف متعصبان بی‌اندیشه و اندیشه‌وران بی‌ایمان، با زور و زر و تزویر در جان جامعه، نفس متفرعن خود را می‌دمیدند حال آن‌که می دانستند علی(ع) حق است و حق همیشه با اوست. آنان در امام خود نماندند و چنین شد که قرآن مظهر اندیشه و ایمان شهید شد همچنانکه پیش از آن شهید بود.

https://www.aparat.com/v/Dw7jO

علی(ع) را به سوگ نشسته‌ایم و دردمندانه او را می‌خوانیم اما از حق و حقیقتِ علی رو برگردانده‌ایم کاش اگر توان حق‌گویی او را نداریم و از حق شنوایی آن امام همام، حتی نموره‌ای بهره نبرده‌ایم اندکی به اخلاق علوی متخلق شویم. چه شده است ما را، یا در حصار تنگ تعصبات تندروانۀ حزبی هر حرفی حقی را که خارج از محفل خود بیان شده است مزورانه می‌کوبیم یا بخاطر هدف به ظاهر ارزشمندی که داریم به مثابۀ پندار کریه "هدف وسیله را توجیه می‌کند" صبح تا شام با اخلاصی کور به تهمت و افترا می‌پردازیم و تخم پلشتی می‌کاریم. این چه اتحادی نامقدسی است که شکل گرفته است آنان‌که تن به پزشک نمی‌دهند و حاضرند طعم مرگ را بچشند مبادا که تیماردارشان فوکلی باشد یا چادری؛ اینک یک صدا در پس پردۀ حق‌گویی بذر ناحقی می‌پراکنند.

باور کنیم بی‌علی(ع) بهتر است در سوگ خود بنشینیم نه ولی(ع).

کد خبرنگار: 970129