انقلاب جان تازه‌ای بود که با نفس حق رهبری اندیشمند و نستوه و مردمی آگاه و ستم‌کشیده و در انتخابی بی‌نظیر و آزادانه به ثمر نشست. هر چه با خود آورد بازاندیشی روح اسلام و سرشار از تازگی و بالندگی بود زیرا در دنیای امروزین که پر از مکاتب و ایسم‌های میرا ولی جنگ‌ساز و خانمان‌سوز و تفکرات متکی بر علم تجربی که هر روز یکدیگر نقض می‌کرد و در جهانی که سلطۀ استکبار با تازیانه‌های رنگارنگ و اغواگر بر اندیشه‌های مردمان سیطره داشت نه سلطه پذیرفت و نه سلطه‌گر شد.

سلطه‌گران امروز تنها به بهرکشی تن بسنده نکرده‌اند بنیان‌های فطری با روح بشر امروزی را با زنجیرهایی از جنس طلا به اسارات کشیده‌اند. طلایی که پر از چرک‌آبه‌های زخم‌های دخمه کرده بر جان همۀ آدمیان است و چه اسف‌بار که انسان با ولع سیری ناپذیر با خود به هر جا می‌کشاند و نمی‌فهمد که چگونه در اسارات هم تن به یغما داده و هم اندیشه را.  

امام راحل(ره) همراه با مردمانی که بیش از اسارت تن از اسیری اندیشه بیم‌ناک بودند با  انقلاب مسیری گشوده که جهان امروز تشنۀ آن بود. آری وظیفه مردمی که اینک کهن‌سال شده‌اند در دهه‌های گذشته گسستن زنجیرهای بت‌پرستی نوین و دمیدن روح تازه در کالبد زمانه بود.

مردم امروز هم وظیفه دارند بدور از همۀ ناملایمات و سختی‌هایی که عیان است انقلاب را بشناسند انقلابی بمانند و نهالی را که از گزند تندبادها و هجمه‌های غرب و غرب‌زده‌ها در امان مانده است بارور سازند.

امید آن‌که این نسل مصداق سخن دکتر علی شریعتی «پدر مادر ما متهمیم» نشوند زیرا در قبال انقلاب با آرمان‌های نوین آن، ما همه وظیفه داریم.