مجله اینترنتی اسرارنامه روند نظام برنامه ریزی در کشور ما در سال های اخیر شهرمحور بوده نه روستامحور، نظام برنامه‌ریزی ما آب‌گریز بوده نه آب محور . اسم قدیمی روستا، آبادی است. به آن آبادی می‌گفتند زیرا هرجایی که آب پیدا می‌شده، عده‌ای دور هم جمع می‌شدند و به تناسب میزان آب، جمعیتی سکونت می‌گزید و به تناسب میزان زمینی که می‌توانستند تحت تملک در آورند، در آن کشاورزی کرده و  آبادانی ایجاد می کردند. توسعه بر مبنای آب‌محوری از آب شروع شد و روستاها به تدریج شکل گرفت. 

 

در طول تاریخ این روستا‌ها بزرگ و بزرکتر و با ازدیاد جمعیت تبدیل به شهر ‌شدند. اما حالا مردم روستاهای ما برای تامین آب شرب خود مشکل دارند و خشکسالی اثرات متفاوتی بر زندگی و معیشت ساکنان روستاهای ما داشته است.

 

 شاخص SPI که یک شاخص اقلیمی و کاربرد آن در جهت تعیین کمبود بارش در مقیاس های زمانی است،  به خوبی نشان می دهد که خشکسالی در مقیاس های زمانی چند ساله بر اقتصاد روستایی به خصوص کشاورزی که معیشت ساز اصلی ساکنان آن بوده است تاثیر منفی داشته و تداوم آن موجب تغییر کارکرد و مهاجرت های روستاییان به شهرهای بزرگ شده است. با کمال تاسف باید گفت که در 78 درصد مهاجرت های روستایی در سالهای اخیر خشکسالی نقش اصلی را برعهده داشته است. 

 

دولت باید هرچه زودتر طرح‌های آبرسانی به روستاهای دارای اولویت را اجرا نموده و صنایع دستی را  احیاء وحمایت کند . همیاری و همگامی ویژه دولت از صنایع بومی محلی نه با شعار بلکه با عمل می تواند ضمن درآمدزایی برای روستائیان روند مهاجرت از روستاها را متوقف سازد. و اقتصاد شکننده آنان را ترمیم نماید.

 

نویسنده: سید یوسف آزاد ، کارشناس ارشد جغرافیا

 

برای مطالعه مطالب بیشتر به قلم این نویسنده هم اکنون روی اینجا کلیک کنید.